Theatrical Play

Το Tunnel of Oppression ως θεατρική παράσταση

Ο Δημήτρης Πλαβούκος «δένει» τις αναπαραστάσεις της περφορμανς κάτω από ένα κοινό σκελετό και παρουσιάζει το Tunnel of Oppression σε μορφή παράστασης. Με βασικό άξονα την κεντρική ιστορία, μέσα από την οποία θίγονται σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα όπως η αποδοχή του εαυτού μας, η ομοφοβία, η κακοποίηση και διάκριση με βάση τη φυλετική ταυτότητα και οι μορφές βίας, το δρώμενο σε μορφή παράστασης στοχεύει σε μεγαλύτερο κοινό από αυτό της διαδραστικής περφορμανς ενώ η αποφόρτιση και η ενημέρωση γίνονται σε μορφή συζήτησης και παρουσίασης στο κοινό. Ενώ η κεντρική ιδέα παρουσιάζει ένα συγκεκριμένο θέμα με το οποίο καταπιάνεται η κάθε παράσταση, οι διάφορες αναπαραστάσεις βρίσκουν χώρο – ενδιάμεσα της κεντρικής ιστορίας – και παρουσιάζουν όλα εκείνα τα θέματα τα οποία θίγονται και στις περφορμανς. Μετά το τέλος της παράστασης, ανοίγοντας τον αριθμό των ατόμων που παρακολουθούν το δρώμενο (σε μορφή παράστασης ο μικρότερος αριθμός είναι τα 50 άτομα θεατών), το ίδιο το κοινό δημιουργεί ένα διαλογικό κλίμα κατά τη διάρκεια της αποφόρτισης, στο οποίο οι ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι της ΟΨΜ παρεμβαίνουν αν χρειαστεί και κατευθύνουν τη συζήτηση ώστε να επιτευχθεί η ενημέρωση του κοινού, η κατανόηση και η αποδοχή.

Στόχος του παρόντος βιωματικού δρώμενου είναι η αφύπνιση των νέων ενήλικων ανθρώπων στις μορφές κακοποίησης, τόσο από την πλευρά του θύματος όσο και από την πλευρά του θύτη.

Εάν κάποιος είναι θύμα, είναι σημαντικό να γνωρίζει ότι η ανοχή είναι καταστροφική και υπάρχουν λύσεις και επιλογές στήριξης, καθώς και το ότι δεν είναι μόνος/μόνη στον αγώνα ενάντια σε αυτήν την κατάσταση που βιώνει. Το γεγονός ότι υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν παρόμοια καταπίεση, βοηθάει τον άνθρωπο που βρίσκεται στη θέση του θύματος να νιώσει ότι η κατάσταση που βιώνει δεν είναι μεμονωμένη. Ταυτόχρονα ενημερώνεται από την ΟΨΜ ότι υπάρχουν οργανώσεις που μπορεί να απευθυνθεί ώστε να βοηθηθεί για να αντιμετωπίσει την κατάσταση αυτήν. Σε συνδυασμό, η συναίσθηση ότι υπάρχουν άλλοι που βιώνουν το ίδιο και ότι υπάρχει κάποιος φορέας που μπορεί να βοηθήσει, ωθεί το θύμα στο να παρακινηθεί, να μιλήσει και να ζητήσει βοήθεια.

Εάν κάποιος είναι θύτης, συνειδητά ή ασυνείδητα, είναι σημαντικό να αντιληφθεί το βαθμό που τραυματίζει όχι μόνο τους άλλους αλλά και τον εαυτό του. Η εμπειρία είναι γνώση και η γνώση είναι καθοριστική στην υπέρβαση των προβλημάτων. Επίσης, με τη συμμετοχή του κοινού, ο άνθρωπος που βρίσκεται στη θέση του θύματος συνειδητοποιεί και ενημερώνεται για όλα εκείνα που του έχουν ίσως παρουσιαστεί ως αρνητικά – κατά κύριο λόγο η διαφορετικότητα – και μέσα από την ενημέρωση φτάνει σε επίπεδο αποδοχής του διαφορετικού, αν και εφόσον είναι έτοιμος να αλλάξει και να συνειδητοποιήσει την τραυματική και λάθος συμπεριφορά του ως θύτης.